Ongeveer 3000 mannen en jongens werden in oktober en november 1944 in het gebied tussen Peel en Maas in Noord en Midden Limburg bij razzia’s opgepakt en gedeporteerd naar nazi-Duitsland. De geallieerde bevrijders waren op dat moment gevorderd tot de rand van de Peel en de nazi’s beschouwden het aanstaande frontgebied als een niemandsland waar ze naar eigen goeddunken konden roven en plunderen. Mensenroof hoorde daar ook bij. De eerste grote razzia vond plaats op zondag 8 oktober (de kerkrazzia). Die dag werden 2000 mannen en jongens in de leeftijd van 14 tot ruim 60 jaar opgepakt en op transport gesteld. Gedurende de daaropvolgende weken volgden nog eens 1000 mannen. In nazi-Duitsland moesten ze als dwangarbeider onder vaak mensonterende omstandigheden aan de slag in de oorlogsindustrie en landbouw. Honger, kou, ziekte, luizen, gebrek aan nagenoeg alles, heimwee en geallieerde bombardementen beheersten al gauw het leven. Zo werd het verblijf in Duitsland een strijd om te overleven. Vele tientallen bezweken onder deze opeenstapeling van rampspoed. In maart en april 1945 volgde eindelijk de bevrijding. Zelfstandig of via speciale opvangkampen voor ‘Displaced Persons’ keerden de mannen, soms na vele omzwervingen en zwaar getraumatiseerd, in de loop van het voorjaar van 1945 terug naar huis. Veel authentiek materiaal zoals dagboeken, documenten, brieven en foto’s van de gedeporteerden is bewaard gebleven. Onder ‘Historische beschrijving’ vindt men per item (objectnummer) onder meer een inhoudelijke omschrijving en literatuurverwijzing. Onder ‘Links’ staat een aantal internetlinks, afgeleid van de afzonderlijke items en gerangschikt op onderwerp.